Wspomnienie Krzysztofa

Rok temu po ciężkiej chorobie odszedł Krzysztof.... Twórca Lubuskich Mazur, portalu, który był i jest najlepszym świadectwem tego, że można być przywiązanym do skrawka ziemi bardzo, aż tak, aby promować to, co wydawałoby się trudne do promowania. Krzysztof zaczynał swoją przygodę z Lubuskimi Mazurami od prostego gestu. Tu zamieszkał. W domu z widokiem na las, niedaleko jeziora. We wsi, o której nieliczni tylko wiedzą, że jest zachwycająca i ma ciekawą historię. Las, trawy, woda, to ten żywioł, który stał mu się najbliższy. Przyroda Lubuskich Mazur, bo o nie chodzi, z wolna stawała się imperatywem – najpierw fotografia – dla siebie, żony, przyjaciół – żeby pokazać, jak bardzo jest zachwycająca. Potem już też dla innych. Naturalnym krokiem było – trzeba pokazać Lubuskie Mazury szerzej, większej liczbie turystów. Bo może ktoś jeszcze nie wie, że w Dobiegniewie jest niezwykły kościół z tajemniczym portalem. Bo może ktoś się zachwyca Strzelcami Krajeńskimi a nie był w Kolegiacie? Bo może ktoś wie, że w Długiem jezioro Lipie ma wspaniałą plażę, a nie wie, że za Lipiem są jeszcze trzy jeziora, każde inne, każde piękne, połączone w szlak żeglugowy. Tak powstawały Lubuskie Mazury – portal turystyczny, w pewnym momencie najważniejszy zawodowy projekt Krzysztofa. Starał się, aby to był produkt – nowoczesny, czytelny, efektywny w dotarciu do klientów, turystów, zainteresowanych. Po to była ta fotografia, po to zbieranie informacji, szukanie ciekawych miejsc i ludzi. A potem przyszło to, co dotyka nagle i nieubłagalnie i nigdy nie w porę. Ciężka choroba, potem równie ciężka rehabilitacja. Aż w końcu to, co czeka każdego, a o czym wielki rzymski poeta Horacy mówi – Dla każdego ta sama noc. Rok temu Krzysztof odszedł. Twórca Lubuskich Mazur, ale przede wszystkim mój mąż. Dopóki trwa ludzka pamięć, dopóty człowiek żyje. Pamięć o Krzysztofie żyje też dzięki jego dziełu. Tylko rok i aż rok...
 
Beata Wykrzykacz